Wat zijn wilde bieslook en wat kan ik ermee doen?

Als je ooit iets uien in je tuin rook en holle, grasachtige kruiden die daar groeit, heb je misschien te maken met wilde bieslooks (Allium Schoenoprasum)).

Maar wat Zijn Wilde bieslook, precies? Zullen ze overal verspreiden? Kun je ze opeten? Wat doe je ermee?

Wij linken naar leveranciers om u te helpen relevante producten te vinden. Als u koopt bij een van onze links, We kunnen een commissie verdienen.

In deze gids zullen we al deze vragen beantwoorden.

Dit is waar we in graven:

Alles over wilde bieslook

• Wat zijn wilde bieslook?
• Identificatietips
• Oogsten en bewaren
• Recepten om te proberen

Wat zijn wilde bieslook?

Deze sappige, winterharde leden van de Allium Het geslacht groeit langs Rocky Creek -banken en meren, evenals in moerassige weiden en grasrijke werven, van zone 3 in Alaska in de lagere 48 staten, zo ver naar het zuiden als zone 8 en soms zone 9.

Ze beginnen in het vroege voorjaar te groeien voordat de rest van de natuurlijke wereld volledig is gewekt naar het nieuwe seizoen.

Kijk uit om ze te spotten naar veelbetaalde trossen grasachtige groene bladeren boven oud, dood gras. Je weet dat de klonten geen gras zijn als je dichterbij komt en de cilindrische vorm van de bladeren ziet, die 12 tot 24 inch lang worden en zich tot 12 inch kunnen verspreiden.

Misschien kijk je misschien niet naar wilde bieslook. Uiengras (A. waanzinnig) ziet er bijna identiek uit A. schoenoprasum en duikt vaak op in gazons. Andere alliums die sterk lijken op wilde bieslook kunnen ook in je tuin verschijnen, waaronder wilde knoflook (A. canadense), en uienkruid of driehoekige prei (A. triquetrum)).

Het slechte nieuws is dat in de Verenigde Staten, A. canadense, A. triquetrum, En A. waanzinnig worden gezien als onkruid. Uiengras wordt zelfs vermeld als een invasieve wiet die de smaak van gewassen in de buurt van tarwe of andere korrels kan beïnvloeden, hoewel het een native plant is in delen van Europa.

Als je niet in de buurt van tarwevelden woont en niet een weedy gazon erg vindt, is het goede nieuws dat uiengras, wilde knoflook, uienkruid en de meeste andere alliums eetbaar zijn en pittige toevoegingen aan salades, soepen en meer maken.

Ik weet niet zeker wat je in je tuin hebt gevonden, maar het ruikt naar ui? Neem het mee naar uw plaatselijke uitbreidingskantoor en kijk of ze u kunnen helpen het te identificeren. En als het niet ui ruikt, eet het dan niet op!

Tegen mei of juni, als het niet eerst wordt verkort, A. schoenoprasum produceert clusters van roze-lavendelbloemen bovenop rechte bloemstengels.

Inheems in Eurazië werden wilde bieslook lang geleden in Noord -Amerika naturaliseerd en zijn al vele jaren een belangrijk onderdeel van de diëten van de inheemse volkeren op het westelijk halfrond.

De bladeren hebben al lang een perfecte smaakstof gemaakt voor hartig vlees en groenten. Inheemse gemeenschappen hebben ook de planten in de traditionele geneeskunde gebruikt om hoest, verkoudheid en kleine wonden te helpen behandelen.

Het is gemakkelijk voor de gecultiveerde tuinvariëteit om aan de grenzen van uw tuin te ontsnappen en in uw tuin te groeien, dus het is mogelijk dat de klonten die plotseling groeien tussen uw gras niet echt wild zijn A. schoenoprasum helemaal.

Om dingen nog spannender te maken, kan het vrijwel onmogelijk zijn om de ware wilde soorten te vertellen, afgezien van tuinontsnappingen!

Er zijn echter enkele belangrijke verschillen: in het wild, A. schoenoprasum heeft de neiging groter te worden met dunnere stengels en kleinere bloemkoppen dan zijn gecultiveerde tegenhangers.

Wat de smaak, het gebruik en de eetbaarheid betreft, is er geen zinvol verschil tussen gecultiveerde planten, ontsnapten uit tuinen en echte wilde bieslook die groeien in hun inheemse of naturaliseerde habitats.

Hier leest u hoe u een bieslook kunt identificeren die verder gaat dan de grenzen van uw tuin:

Identificatietips

Het is cruciaal om te weten dat waar je naar kijkt en dat mogelijk eten wild is A. schoenoprasum en niet iets potentieel dodelijk, zoals de vergelijkbaar ogende bergdoodcama's (Anticlea elegans)).

Deze lookalike kan mensen en dieren extreem ziek maken als ze worden ingenomen en kan zelfs de dood veroorzaken.

In beide vroege stadia van deze planten lijken de grasachtige messen op elkaar.

Maar in tegenstelling tot wilde bieslook, hebben bergdoodcama's platte messen en crèmegele bloemen.

Het meest opvallend is dat de dodelijke plant niet naar een ui ruikt als je een blad tussen je vingers verplettert.

Dit is een belangrijk onderdeel om een ​​bieslook van aard correct te identificeren. Heeft het holle, cilindrische bladeren die ruiken als een ui wanneer ze worden verpletterd?

Dan is het hoogstwaarschijnlijk een wilde bieslook.

Of het kan een van de Alliums We hebben eerder gezegd. Hier is een snelle blik op de belangrijkste verschillen tussen deze Alliums En onze ster, wilde bieslook:

Uiengras (A. waanzinnig))

A. waanzinnig is winterhard in zones 4 tot en met 8. Ook wel 'Crow Garlic' genoemd, deze lijkt zo veel op bieslook dat het griezelig is.

Een belangrijk verschil is dat ze mogelijk een beetje groter kunnen worden dan bieslook - tot drie voet - en ze hebben een strengere textuur dan bieslook als ze worden gegeten.

Bovendien groeit de paarse, blauwe of roze bloeiwijze in uiengras extra groene scapes van de bovenkant, voor een wild Albert Einstein -haartype look, behalve met groen haar in plaats van wit.

Uienkruid (A. triquetrum))

Ook bekend als de "drie-hoekige prei" vanwege de grasblade vorm van zijn bloemstengels, dit Alliumis alleen winterhard in zones 7 tot en met 10.

In tegenstelling tot bieslook zijn de bloemstengels niet hol. Bovendien bloeien ze in kleine clusters van sierlijke, witte, hangende bloemen.

Wilde knoflook (A. canadense))

Ook bekend als "Meadow Garlic", heeft Wild Garlic bieslookachtige holle stengels en sierlijke, ui-wed-achtige bloemen, alleen ze staan ​​voor in plaats van naar beneden.

In tegenstelling tot wilde bieslook groeit het slechts tot anderhalve voet lang. Wilde knoflook is winterhard in zones 4 tot 8.

Als je überhaupt twijfelt over wat je in je tuin ziet, eet dan de plant niet op. Neem het mee naar uw plaatselijke uitbreidingskantoor of een specialist in eetbare planten om ervoor te zorgen dat het inderdaad is, A. schoenoprasum of een gerelateerde eetbare wiet.

En als dat zo is, verheug je dan dat je het in je tuin of ergens in het wild hebt gevonden!

De planten zullen verspreid door reseeding of via hun ondergrondse bollen als je ze laat.

Als je niet wilt dat dit gebeurt, knijp dan uit de bloemen voordat ze bloeien om te voorkomen dat de wind zaden over je tuin blaast. Om de lamp onder controle te krijgen, moet je de hele plant opgraven.

Het is belangrijk om te graven en niet te trekken, omdat het toksen aan de plant meestal alleen maar ervoor zorgt dat de bladeren zich van de ondergrondse bollen losmaken, waardoor ze moeilijker te ont kunnen worden.

Oogsten en bewaren

Het is gemakkelijk om deze smaakvolle leden van de uienfamilie te oogsten, maar er is een groot voorbehoud: in sommige delen van de Verenigde Staten, waaronder Michigan, Minnesota en New Hampshire, zijn wilde bieslook een bedreigde of zelfs bedreigde soorten.

Onthoud van foerageren in die staten, en op andere gebieden waar u erachter kunt komen dat de plant een bedreigde of bedreigde soort is. (Doe je onderzoek!) In plaats van, Plant enkele gecultiveerde bieslook in uw tuin.

Een ander ding om te overwegen is dat u niet wilt foerageren in gebieden die worden vervuild of mogelijk worden gespoten met schadelijke chemicaliën. Blijf uit de buurt van onbekende gebieden, wegen, met chemisch behandelde gazons en dergelijke.

In sommige staten, zoals Maine, wild A. schoenoprasum Groeit vrij langs waterwegen: denk aan kreken, beken, rivieren en meren. Dit zijn waarschijnlijk de veiligste plaatsen om te foerageren voor wilde bieslook.

Om te oogsten, koop je een schaar of een scherp mes, grijp een cluster van bladeren met je vuist en snijd ze op ongeveer een centimeter van de grond af.

Doe dit met het hele cluster, zelfs als er knoppen of bloemen op de plant zijn, omdat die ook eetbaar zijn en ze smaken heerlijk in salades.

Binnen een dag of twee zie je nieuwe scheuten opgroeien vanuit de gesneden bladeren. In nog eens twee weken kun je de hele groep bieslook opnieuw oogsten.

Meestal kun je dit drie of vier keer doen met één plant gedurende een enkel groeiseizoen, hetzelfde als je zou kunnen met bieslook die in de tuin is gekweekt.

Als u meer van deze verrukkelijke greens hebt dan u weet wat u ermee moet doen, waarom bevriest u ze dan niet voor later gebruik?

Hak ze naar elke lengte die je verkiest, verspreid ze op een bakplaat en knal ze twee uur in de vriezer. Breng ze vervolgens over in een opslagcontainer en plaats ze terug in de vriezer.

Gebruik je bevroren kruiden binnen vier tot zes maanden voor de beste smaak.

Recepten om te proberen

Ik hou van het besprenkelen van wilde bieslook op soepen, salades en avocado toast. Als ik ze in mijn tuin in de zomer hier in Alaska vind, ga ik de meeste ochtenden op om hier en daar een paar te oogsten voor mijn ochtendomelets.

Ze zijn ook absoluut heerlijk in dit recept voor eenvoudige zuurdesemkoekjes met kaas en bieslook van Onze zustersite, Foodal.

Top a kom vol foodals Buffalo kippensoep met wilde bieslook om mee te gaan met je koekjes en je hebt een perfecte maaltijd.

Als je iets een beetje liefhebbers maar uiterst geruststellend wilt, Ook van Foodal.

Jiving met bieslook

Het maakt niet uit waar je ze vindt, struikelend op een wild cluster van A. schoenoprasum is een genot.

Zorg ervoor dat u in een nationaal park of een ander beschermd gebied bent - of op het eigendom van iemand anders - die u vraagt ​​voordat u wordt geplukt, en onthoudt zich van het oogsten op plaatsen waar deze planten bekend zijn als schaars.

Heb je deze schoonheden ooit in de natuur gevonden?? Laat het ons weten in het opmerkingen hieronder!

En in de tussentijd, bekijk deze artikelen op GROEIEN ALLIUMEN Volgende in uw tuin:

• Hoe bieslook uit zaad te kweken
• Hoe bieslook in containers te kweken
• Hoe je hellingen kunt planten en laten groeien