Hoe stekelige peer cactus te kweken

Opuntia spil.

Ik weet niet hoe het met je zit, maar persoonlijk zou ik niet gevleid zijn als iemand me "stekelig" noemde - zelfs als het soms waar is!

De stekelige peer verdient deze naam echter zeker als een cactus met pads bedekt met scherpe stekels. Maar laat dat u niet ervan weerhouden dit waardevolle exemplaar aan uw landschap toe te voegen, of u het nu in de grond wilt planten of het moet planten of het is.

Wij linken naar leveranciers om u te helpen relevante producten te vinden. Als u koopt bij een van onze links, We kunnen een commissie verdienen.

Van focaal interesse tot smakelijke, eetbare vruchten en pads, en zelfs prachtige, felgekleurde bloesems - deze is de moeite waard om je stap te bekijken!

Laten we een diepgaande kijk bekijken hoe we de stekelige peer cactus moeten planten, groeien en zorgen. Dit is wat we zullen bespreken:

Wat je zult leren

• Wat is stekelige peer?
• Teelt en geschiedenis
• Voortplanting
• Hoe te groeien
• Groeitips
• Snoeien en onderhoud
• Soorten om te selecteren
• Het beheren van ongedierte en ziekte
• Oogsten
• Behoud
• Recepten en kookideeën
• Beste toepassingen
• Snelle referentiegids

Cacti en vetplanten lijken om de paar jaar een moment van populariteit te hebben, die interesse wekken vanwege hun vormen, kleuren en gemakkelijk verzorging.

Sommige soorten hebben echter al tientallen jaren als populaire keuzes voor het landschap doorstaan ​​- of in sommige gevallen veel langer.

Het staat op deze lijst dat we planten vinden in de Opuntia geslacht, en als je verder leest, ben je misschien verbaasd om te leren waarom dat is.

Wat is stekelige peer?

De Opuntia Geslacht is een verzameling van ongeveer 150 soorten, gewoonlijk aangeduid als stekelige peren of priklypears.

Andere veel voorkomende namen voor verschillende leden van dit geslacht zijn Barbary Fig, Nopal Cactus, Paddle Cactus, Indian Fig, Devil's Tongue en Cactus Peer.

Dit geslacht van groenblijvende, bloeiende, kruidachtige vaste planten is een van de grootste in de familie Cactaceae en de meest voorkomende groep cactussen ter wereld.

Inheemse regio's

Stekelige peren zijn endemisch voor Amerika, net zoals de meeste andere echte cacti -soorten zijn. Er zijn alleen al in de Verenigde Staten meer dan 90 soorten gevonden.

Sommige hiervan zijn het meest geschikt om in te groeien USDA HILITEITS ZONES 8 tot 10, maar er zijn er enkele die koude omstandigheden kunnen weerstaan ​​tot zone 4, en warmer weer in 11.

De oostelijke stekelige peer, of O. Humifusa, wordt in de wildernis gevonden in een groot deel van Noord -Amerika, met een bereik dat de oostelijke zeeboord bestrijkt tot de bergachtige Midwest en delen van de zuidwestelijke woestijnen. Deze soort overleeft gemakkelijk in koelere klimaten.

Andere soorten, zoals O. macrorhiza Of de westelijke stekelige peer, worden gevonden door de regio Great Plains van het land, in prairies en delen van de Rocky Mountains, die zich uitstrekt over zo ver naar het westen als Idaho.

Vanwege hun schoonheid en meerdere toepassingen zijn ze door mensen verspreid naar andere regio's over de hele wereld.

In plaatsen als Australië en Zuid -Afrika hebben ze bijvoorbeeld genoten van het hete, droge klimaat in bepaalde gebieden zo veel dat ze invasief ongedierte zijn verklaard.

In het wild worden ze meestal gevonden in gebieden waar het substraat slecht is volgens conventionele normen, en meestal bestaande uit zand of zandgrond. In feite kan groeien in voedingsgrond leiden tot sponsachtige, ongezonde planten die zich nauwelijks rechtop kunnen houden.

Winterhardheid

Het beschrijven van de planten in dit geslacht als Hardy is een understatement - ze kunnen allemaal bestand zijn.

De hardste van deze verdragen sneeuw, kracht door temperaturen soms ver onder het vriespunt, en verschijnt nog steeds in het voorjaar, ontluiken en groeien zoals gewoonlijk.

Dit is zo omdat Opuntia Soorten passen hun waterinname en retentie aan bij het naderen van de rust, net als andere soorten cactussen.

Wanneer de temperaturen beginnen te dalen, verminderen ze automatisch de hoeveelheid water die ze opnemen en opslaan.

Met minder water in de pads, neemt de kans op harde bevriezing aanzienlijk af, wat het risico op schade kan verminderen door blootstelling aan koele temperaturen.

Aanpassingsvermogen heeft echter zijn positieve en negatieven, omdat dit kan leiden tot invasieve neigingen als er exemplaren worden overgelaten om zich naar believen te verspreiden. Gelukkig zijn ze ook thuis in containers en planters, die kunnen helpen om ongebreidelde spread te beteugelen.

Vorm en structuur

Naast deze aanpassingen produceren deze cactussen een wasachtige coating op hun dikke buitenhuid, waardoor deze wordt beschermd tegen externe gevaren.

Stekelige peren bestaan ​​uit platte pads of nopals, Bekend in het Spaans als Nopales of Nopalea. Dit zijn aangepaste stengels, ook wel genoemd bekleding, die de plaats innemen van bladeren voor fotosynthese.

Merk echter op dat kleine bladeren een korte tijd aanwezig zijn op onrijpe peddels, of nopalitos, die later uitharden om de stekels te vormen.

Padkleuring varieert van lichtgroen tot blauwgroen, rood getint of zelfs paars in sommige gevallen. Bij de meeste soorten zijn de pads bedekt met scherpe stekels die soms een lengte van drie centimeter kunnen bereiken.

Alsof de scherpe, stijve stekels niet genoeg bescherming waren, De meeste soorten hebben ook glochids, of kortere trossen weerharen met weerhaken. Deze puncteren niet alleen de huid, maar kunnen er ook pijnlijk onder worden vastgelegd als ze worden behandeld.

Hoewel de stekels zijn ontworpen om een ​​waarschuwing te bieden om u aan te moedigen om mee te gaan, dienen de glochids als een aanhoudende herinnering aan uw invasie van hun persoonlijke ruimte. Onnodig te zeggen - benader beide met voorzichtigheid!

Er zijn zowel natuurlijke als hybride spineless of doorneloze versies beschikbaar, zoals O. Cacanapa 'Ellisiana, 'maar het is belangrijk op te merken dat deze meestal nog steeds glochids hebben. Sommigen kunnen ook stekels produceren in extreme droogtecondities.

Nopals zijn vaak langwerpig, zoals in de oostelijke stekelige peer, of afgerond in vorm, zoals in O. Santarita, Of de stekelige peer van de kerstman. Gezonde exemplaren produceren spruitjes langs de bovenmarge, die vervolgens groeien tot nieuwe pads, wat leidt tot hun onderscheidende "gestapelde" uiterlijk.

De meeste soorten die het meest geschikt zijn voor de teelt, behouden een compacte grootte van ongeveer een tot drie voet hoog, en iets breder in verspreiding.

Specimens die inheems zijn in het zuidwesten van de Verenigde Staten en Mexico is bekend dat ze veel groter worden, inclusief O. alta En O. Engelmannii, die 10 tot 15 voet hoog kan bereiken.

De vruchten - wiens vorm het gedeelte 'peer' van hun gemeenschappelijke naam inspireerde - groeien uit bestoven bloemen die langs de kussenmarges boeien en ook bedekt zijn met stekels, vandaar de 'stekelige' naamer.

Blooms variëren in kleur van felgeel tot roze, oranje of zelfs fuchsia. De vruchten kunnen net zo kleurrijk zijn, met de meest voorkomende dieproze-rode als volledig rijp.

Voortplanting in het wild

Voortplanting van zaad is gebruikelijk in het wild, omdat de vruchten, in het Spaans bekend als tonijnen (uitgesproken als de naam van de vis), soms tientallen zaden kan bevatten.

Adventieve wortels vormen zich wanneer de pads contact opnemen met grond en stukken die afbreken, zullen ook gemakkelijk op hun plaats wortelen. Wilde exemplaren notoir bestuiven, niet alleen leiden tot hybride wilde variëteiten, maar ook tot grote moeite bij het identificeren van oudersoorten.

We zullen deze planten thuis in een later gedeelte van dit artikel verspreiden, dus blijf lezen!

Misschien zijn deze soorten niet alleen zo geliefd omdat ze echt verbluffende toevoegingen aan het landschap maken, maar omdat de pads en fruit van velen eetbaar zijn - hoewel je ze natuurlijk met zorg moet omgaan!

Klaar voor een korte geschiedenisles? Laten we het een beetje hebben over de impact die dit geslacht heeft gehad in zijn inheemse regio.

Teelt en geschiedenis

Er zijn nog een paar vlaggen over de hele wereld die planten of bloemen weergeven, en u kunt er zeker van zijn dat deze afbeeldingen een verdiende ereplaats in de regionale cultuur betekenen.

De Mexicaanse nationale vlag bevat het wapenschild voor het land. Symbolen die in dit ontwerp zijn opgenomen, zijn onder meer een adelaar op een stekelige peercactus, die een slang in zijn snavel en klauwen vasthoudt.

Dit ontwerp werd aangenomen in 1821 en vertegenwoordigt de onafhankelijkheidsoorlog die door Mexicanen tegen Spanje was woedend. De afbeelding is ook symbolisch voor de Azteekse mensen, waarvan werd aangenomen dat ze getuige waren geweest van en geïnspireerd zijn door dit motief tijdens het zoeken naar een plek om hun eerste stad te bouwen.

Inheemse volkeren van zowel Noord- als Midden -Amerika maakten historisch gebruik van de hele fabriek voor verschillende doeleinden. Deze praktijken gaan door in de moderne tijd, omdat tribale kennis door generaties is doorgegeven.

De pads hebben gediend als medicijn, gebruikt als een soort levend verband voor wondzorg en het versoepelen van symptomen van andere kwalen zoals diabetes en bof. Ze hebben veel stammen gevoed met heerlijke gekookte, geroosterde of gebakken nopales.

Fruit kan worden verwerkt en tot gelei, snoep, dranken en sauzen worden gemaakt.

In de zinderende, dode hitte van de zomer in het zuidwesten van de Verenigde Staten werden de vruchten of tonijnen beschouwd als een kritieke voedselbron voor de inheemse volkeren van de regio, omdat er maar weinig andere verse vruchten beschikbaar waren.

Sommige stammen gebruikten de pads als veevoer, een praktijk die tot op de dag van vandaag doorgaat. De stekels worden meestal afgebrand en de peddels worden geserveerd als een voedzame, hydraterende maaltijd voor koeien en geiten.

Helaas hebben met name geiten de neiging om deze traktatie te veel te eten tijdens het grazen. Overconsumptie kan leiden tot problemen zoals gewichtsverlies en darmimpactie door het innemen van de zaden van de fruit, of zweren en laesies van de mond kunnen optreden dankzij de stekels.

Grote pads werden soms verwerkt voor gebruik als kantines, en de scherpe stekels werden als naalden gebruikt. Sommige variëteiten die niet geschikt zijn voor consumptie werden ook voor deze doeleinden gebruikt.

Paleo-archaeologische plaatsen zoals grotwoningen, waar bewijs van Opuntia zijn gevonden, markeer hoe belangrijk deze cactussen waren voor het overleven van de inheemse bevolking in deze gebieden.

Gedurende vele jaren werd Cochineal Scale - een van de primaire ongedierte die dit geslacht beïnvloedt - gekweekt en gebruikt als een kleurstofbron door Aztec en Maya -volkeren. Wanneer de vrouwtjes worden ingeslagen, produceren ze een dieprode vloeistof.

Boeren gebruikten kleine geweven apparaten die aan de pads zijn bevestigd om de vrouwen te vangen.

Vandaag, O. ficus-indica is de meest voorkomende variëteit in commerciële teelt, gekozen vanwege de productie van productieve fruit en heerlijke, zoete smaak.

Wat een voorrecht is het om dit belangrijke exemplaar in uw landschap of tuin op te nemen. Er zijn een paar manieren om dat te doen, en we zullen die volgende behandelen.

Voortplanting

Twee voortplantingsmethoden zijn mogelijk voor planten in de Opuntia geslacht - door zaad, of door vegetatief klonen. Beide zijn eenvoudig, hoewel het starten van zaad gevarieerde resultaten kan opleveren.

Vegetatieve klonering of rootende cladode -stekken produceert exacte kopieën van de ouder. Het is ook een veel sneller proces, omdat door zaad gekweekte planten drie tot vier jaar kunnen duren om te rijpen genoeg om te bloeien.

Van zaad

Als u zaad uit zomervruchten verzamelt, verwijdert u ze uit de interieurpulp en moet u ze goed spoelen. Laat ze volledig drogen en plaats ze in een luchtdichte container op een locatie van de kamertemperatuur tot de volgende lente.

Na deze uithardingsperiode, maak je de zaden om ze met schuurpapier te wrijven of een inkeping te maken in elk zaad met een scherp mes om de waterabsorptie te verbeteren.

Vul potten of een cellade met afvoergaten met cactus potmengsel, zoals deze perfecte planten organische sappige potmix, Beschikbaar bij Home Depot.

Perfecte planten organische sappige potmix

U kunt ook uw eigen mix maken met één deel van Sand, Perlite, en kokoskoker, Als u liever. Vul de cellen tot de rand en bevochtig ze goed. Laat overtollige vloeistof weglopen.

Plaats de zaden ongeveer een tot twee centimeter uit elkaar of zaai ze individueel in zaad-startcellen, en druk ze ongeveer een achtste centimeter in de grond. Bedek ze licht met zand en laat ze op een locatie uit direct zonlicht, maar in de buurt van een lichtbron.

Wikkel de container met plastic om vocht te behouden, maar laat een hoek open voor ventilatie. Een vochtige koepel kan ook worden gebruikt, maar zorg ervoor dat je één kant opdraagt ​​om gevangen warmte en overtollig vocht uit te breiden.

Houd de zaden op een consistente 75 tot 80 ° F en voel de grond om de paar dagen om het vochtniveau te controleren. Bied een zachte mist van water aan als het volledig droog aanvoelt, maar vermijd de zaden op zeer natte grond achter te laten.

Het kan een paar weken tot meer dan zes maanden duren voordat de kieming plaatsvindt, dus wees geduldig. Zodra ze ontkiemen, zullen ze vrij langzaam groeien, en het kan meer dan een jaar duren voordat ze klaar zijn om te transplanteren of te repot.

Zaden kunnen in het vroege voorjaar ook direct in de groeiende site worden gezaaid, nadat al het risico van vorst is verstreken. Kies een locatie met goede drainage, volle zon en zandgrond.

Druk de zaden in de bodem van 24 tot 36 inch uit elkaar en een achtste centimeter diep en bedek ze licht met zand.

Houd het vochtniveau in de gaten en zorg ervoor dat u ongeveer eenmaal per week een lichte mist aanbiedt in afwezigheid van regen, of indien nodig. Zelfs buitenshuis kan het een paar weken tot enkele maanden duren voordat zaden ontkiemen.

Van Pad Cuttings

Zoals ik al zei, is vegetatief klonen de gemakkelijkste voortplantingsmethode die veel sneller produceert, met betrouwbaardere resultaten dan uit zaad.

Kies een volwassen peddel die minstens zes maanden oud, gezond en volledig gevormd is. Trek voor de hantering een paar dikke handschoenen aan en draag lange mouwen om toevallig contact met de stekels te voorkomen.

Je wilt een tang gebruiken om het vast te houden en een lang, scherp mes om de snede te maken. Zorg ervoor dat beide schoon zijn. Zelfs als u met een spineloze variëteit werkt, onthoud dan dat dit nog steeds glochids heeft.

Snijd de kussen af ​​aan de basis, waar het is bevestigd. Vanaf dit punt kunt u volledige voortplantingsaanwijzingen vinden in onze gids voor het propageren van Cacti. ((binnenkort beschikbaar!))

Transplantatie

Of je nu bent begonnen bij zaad of stekken, of je bent van plan om zelf gepropageerde geroote uitlopers te verplaatsen, je moet uiteindelijk je nieuwe exemplaren naar hun permanente huis verplaatsen.

Juveniele stekels zijn meestal veel zachter, maar de glochiden kunnen nog steeds in de huid indienen. Het is het beste om tang te gebruiken voor het hanteren van planten en dikke handschoenen en lange mouwen te dragen om irritatie of letsel te voorkomen.

Grijp de kussen aan de voet van de plant met je tang en zet hem voorzichtig uit de container waarin hij groeit. Of, als u er een van een op de grond verplaatst, gebruikt u een schop om deze zorgvuldig op te graven.

Maak je geen zorgen als er tijdens dit proces de stekels afbreken - ze zullen teruggroeien.

Kies een locatie met volledig zonlicht, goede afwatering en voldoende ruimte voor de wortels om zich horizontaal te verspreiden. Graaf een gat zo diep en zo breed als het wortelsysteem en plaats het monster op zijn nieuwe plek, opvulling met zand of poreuze grond die een goede afwatering biedt.

Water om zich te vestigen en twee tot vier weken wekelijks water te blijven water geven, geleidelijk afgebouwd tot een of twee keer per maand om de wortels aan te moedigen zich te verspreiden op zoek naar water.

Hoe te groeien

Cacti staan ​​bekend om hun minimale onderhoudseisen. Als u een ideale locatie kiest, hoeft u misschien nooit meer te doen dan wat water aanbieden tijdens de droogste tijden van het jaar.

De ideale locatie kan een beetje variëren, afhankelijk van welke soort of cultivar die je hebt geselecteerd. De meeste hebben volle zon en zandig substraat nodig met goede drainage. Sommige, zoals O. Humifusa, zal enigszins leemachtige grond verdragen.

Bij afwezigheid van regen gedurende meer dan twee tot drie weken, kunt u ongeveer een centimeter water leveren - vermijd gewoon de grond te verzadigen en ervoor te zorgen dat overtollig water zich afloopt. Overwater kan zwelling in de kussens veroorzaken en leiden tot breuk en barsten, of wortelrot.

In tegenstelling tot veel landschapsarchitectuurspecimens, is er geen zorgen over de wortels die gemalen onrust of schade aan omliggende structuren veroorzaken, dus stekelige peren kunnen zonder zorgen in de buurt van uw huis of trottoirs worden geplaatst.

Merk echter op dat ze ook onveilig kunnen zijn om in uw tuin op te nemen als u kinderen of huisdieren heeft die een pijnlijke prik kunnen vangen van toevallige contact of nieuwsgierige verkenning.

Stekelige peren zijn niet goxisch voor mensen en dieren, hoewel ze oxalaten bevatten, wat ziekte kan veroorzaken als er teveel wordt geconsumeerd.

Zorg ervoor dat u ook in de gaten houdt voor ongewenste verspreiding. Hoewel ze over het algemeen langzaam groeien, wortelen ze ook bij het contact met de grond en kunnen ze verder vertakken dan je misschien zonder toezicht hebt bedoeld.

Als u van plan bent om pads of fruit uit uw monster te oogsten, vermijd dan de behandeling van de plant met chemicaliën die u niet zou willen innemen. Zelfs wassen zullen chemicaliën die zijn geabsorbeerd niet verwijderen.

Het is ook belangrijk om geduldig te zijn, omdat het drie tot vier jaar kan duren voordat een plant bloemen produceert, dus vermijd het afsnijden van nopals tot na de eerste bloei en verwijder niet meer dan ongeveer een derde van de nieuwe groei.

Containerplanting

Het is super eenvoudig om een ​​stekelige peer in een container te laten groeien. Ik raad het aan als je je zorgen maakt over seizoensgebonden temperatuurveranderingen, accidentele verspreiding of de veiligheid van je munchkins of harige vrienden.

Bedenk dat Opuntia Planten hebben de neiging om te vertakken vanuit een centrale kussen of stengel, afhankelijk van de soort, dus ze zijn vaak nogal best zwaar.

Daarom is het het beste om een ​​container te kiezen die breed is aan de basis voor ondersteuning en balans. Een zoals deze vierkante betonnen planter, Beschikbaar bij Home Depot, is een geweldige keuze.

Vierkante betonnen planter

Omdat het geen diepe wortelsysteem hoeft te huisvesten, kan het redelijk ondiep zijn - het is belangrijker om horizontale wortelspreiding mogelijk te maken.

Terra cotta, beton of andere poreuze materialen hebben de voorkeur om overwater te voorkomen en ervoor te zorgen dat uw keuze van de pot voldoende drainagegaten in de bodem heeft.

Vul de plantenbak met cactuspottende grond of Een zelfgemaakte mix bestaande uit een deel van elk kokoskokos, zand en perlite. Maak een gat zo diep en breed als het bestaande wortelsysteem.

Voeg uw cactus toe met de basis gepositioneerd op grondniveau - het is belangrijk om het niet te begraven, omdat dit rotten kan veroorzaken. Opvullen rond de wortels, en water in om te settelen.

Plaats de container op een locatie met volle zon en bescherm deze tegen sterke winden die hem kunnen waaien.

U moet het vochtniveau nauwlettend volgen, omdat potten de neiging hebben om sneller uit te drogen dan de grond in de grond. Meestal moet u een of twee keer per maand ongeveer een centimeter water leveren voor een grote planter, in afwezigheid van regen.

Bemesting

Hoewel het geen must is, kan het aanbieden van kunstmest helpen om je plant te laten bloeien, vooral terwijl bloemen en fruit zich vestigen - meestal in de lente en zomer.

Gebruik een langzaam afgifte product om overvoeding te voorkomen, zoals dit gedetailleerde sappige en cactusplantenvoedsel Van de Grow Co., Beschikbaar bij Amazon.

Sappig en cactus plantaardig voedsel

Vloeibaar voedsel kan ook worden gebruikt, maar het moet vóór het aanbrengen worden verdund tot 50 procent sterkte.

Breng geen kunstmest in de herfst of winter aan wanneer deze cactussen slapend zijn.

Groeitips

• Kies een soort die geschikt is om in uw regio te groeien of van plan te groeien in een container voor gemakkelijke koude bescherming.
• Gebruik zandig substraat en vermijd rijke grond, omdat te veel voedingsstoffen kunnen leiden tot zachte planten met een slechte structuur.
• Zorg ervoor dat u een locatie in uw tuin of tuin kiest waar gevaar van toevallige contact met stekels en glochids minimaal is.
• Houd toezicht op huisdieren en kinderen rond met wervelkolom bedekte opuntia's en vermijd het omgaan met nopals of fruit met uw blote handen.

Snoeien en onderhoud

In de meeste gevallen hoeft u alleen onderdelen af ​​te snijden die zich mogelijk hebben verspreid dan de grootte en vorm die u verkiest. Het kan echter soms nodig zijn om beschadigde of zieke onderdelen te verwijderen, of gebieden die zijn getroffen door de plaagplaag.

Of je nu snoeit voor maat, vorm of om schade te verwijderen, hele pads af te snijden op het moment waar ze elkaar ontmoeten. Hack ze niet in tweeën, want ze zullen uiteindelijk afsterven.

Vermijd het verwijderen van meer dan ongeveer 30 procent van de totale peddels, omdat buitensporige snoei kan leiden tot shock.

Elk gesnoeid materiaal dat op de grond valt, moet zorgvuldig worden verzameld en weggegooid in de prullenbak.

Als u niet van plan bent om de rijpe vruchten te oogsten, kunt u de gebruikte bloemen afsnijden terwijl ze verwelken om te voorkomen dat het fruit zich vormt. Nogmaals, kijk uit voor de stekels!

Fruit kan worden overgelaten om op zichzelf te rijpen en eraf te vallen, die je kunt verzamelen en weggooien of geven aan iemand die ze zou willen gebruiken, zodat ze niet verloren gaan. Het is het beste om ze in elk geval te verzamelen, omdat rottend fruit ongedierte en ziekten kan uitnodigen.

Koud weer en rustigheid

In regio's die zwaar winterweer ervaren, is het gebruikelijk om de meeste soorten een beetje te zien verschrompelen als de temperatuur daalt. Dit is normaal, omdat ze zichzelf beschermen tegen bevriezing door het vermindering van de wateropname.

Verminder de hoeveelheid water die op dit moment wordt aangeboden om de slaapzaal op natuurlijke wijze te laten vorderen. Als u op een plek woont waar de wintertemperaturen ver onder het vriespunt vallen, hebben sommige soorten koude bescherming nodig.

Hetzelfde geldt in gebieden die normaal gesproken geen koude temperaturen ervaren, maar kunnen onverwachte dieptepunten ervaren.

Vroeg in het seizoen, bedek in de grond aanplantingen met materiaal dat mogelijk zonpenetratie mogelijk maakt. Burlap wordt vaak aanbevolen, maar dit type met groot geweven weefsel kan een puinhoop van verstrengeling creëren voor een stekelige exemplaar.

Ik raad aan om een ​​gestructureerde hoes te gebruiken, zoals deze winterstruikbedekking, Beschikbaar in de Nuvue -winkel via Amazon.

Winterstruik deksel

Een zoals dit zal voorkomen dat grotten zware sneeuw van zware sneeuw zullen voorkomen, en het kan worden ingezet om te voorkomen dat het een tuimeling wordt op een bluster dag. Het werkt ook in een snuifje voor die onverwachte koude snaps.

Als je een soort niet koud genoeg hebt gekozen om je seizoensgebonden dieptepunten te weerstaan ​​- zoals O. fragilis, Een dwergtype waarvan bekend is dat het temperaturen overleeft zo laag als -35 ﹾ f - u moet misschien overwegen om in een container te planten, zodat u het kunt verplaatsen naar onderdak als dat nodig is.

Als de temperaturen beginnen te dalen, verplaats het dan naar binnen of naar een garage of schuur waar het nog steeds licht wordt. Zorg ervoor dat u een koele locatie kiest waar de plant tot het voorjaar kan blijven.

Water alleen wanneer de grond erg droog aanvoelt op ongeveer een centimeter onder het oppervlak en bereid je voor om het geleidelijk naar buiten te verplaatsen, waardoor het een paar uur buitenblootstelling tegelijk krijgt totdat deze wordt geacclimatiseerd.

Soorten om te selecteren

Er zijn veel cultivars en hybriden beschikbaar op de markt vandaag, maar voor onze doeleinden gaan we ons richten op groeiende inheemse soorten.

Merk op dat niet alle soorten eetbaar zijn - en sommige zijn technisch gezien eetbaar, maar je zou ze nooit willen opeten. De brosse stekelige peer (O. fragilis) is bijvoorbeeld extreem stekelige met fruit die bijna smaakloos zijn en heel weinig pulp bevatten.

Hier zijn slechts enkele van de beste keuzes voor thuisgroeien:

Ficus-indica

Aangeprezen als het produceren van de meest smaakvolle tonijnen, met een eeuwenlange geschiedenis van gebruik door inheemse culturen, O. ficus-indica staat algemeen bekend als de Indiase of Barbary Fig.

Dit groeien in een lange, boomachtige vorm zonder te snoeien, dit is een echt statement-stukje. Het doet het goed in de hele USDA Hardiness Zones 4 tot 10 en produceert prachtige geel-oranje bloemen en rode tonijnen.

O. ficus-indica

Als u op zoek bent naar een grote, sierlijke variëteit die ook fungeert als een voedselbron met een hoog rendement, is dit die voor u! Pad stekken zijn Beschikbaar in een set van twee van Zaylee Garden via Amazon.

Humifusa

Een van de meest verkrijgbare, moeilijkste tegen de kou en het gemakkelijkst te groeien, O. Humifusa, of de oostelijke stekelige peer, kan worden gevonden in meer dan 30 staten in de VS.

Het is ook een van de beste keuzes voor een tuin of landschap, omdat het ongeveer twee voet hoog bereikt met een spread van drie voet, waardoor het compact genoeg is om schoonheid toe te voegen zonder het gebruik van de tuin op te leggen.

Bloesems van felgeel worden in het voorjaar geproduceerd en maken plaats voor diepe rode tonijnen in de zomer.

O. Humifusa

Deze soort is geschikt voor het groeien in zones 4 tot 11. Stekken voor deze soort kunnen worden gekocht Van Smartme via Amazon.

Santarita

De architecturale structuur en maximaal zes voet hoogte zullen je aandacht trekken, maar het eerste wat je zult zien is de verbazingwekkende kleur - O. Santarita, Of de stekelige peer van de kerstman, heeft nopals van prachtig paars in de herfst en winter!

Een ander verschil tussen dit type en anderen is dat de meeste langwerpige cladodes hebben, terwijl deze vaak een meer afgeronde vorm vertoont.

In het voorjaar en de zomer zijn de cladodes een zacht blauwgroen met romige gele bloesems die diep rood-paarse fruit produceren.

Santa Rita is het meest geschikt voor zones 7 tot 11, maar kan seizoensgebonden dieptepunten van ongeveer 15 ° F weerstaan.

Het beheren van ongedierte en ziekte

Gelukkig is dit een familie van cactussen die niet aan veel aandoeningen lijdt. Er zijn maar een paar problemen om naar te zoeken, en de meeste kunnen snel worden aangepakt.

Herbivoren

Veel dieren zullen uit de buurt blijven van een stekelige vijand zoals de stekelige peer. Deer, die bekend staan ​​om bijna alles te nosh, blader ze zelden, tenzij ze de enige beschikbare vegetatie zijn.

In regio's waar ze inheems zijn, zijn er echter enkele wezens die hebben geleerd dat die stekels heerlijk, sappig vlees beschermen en een knabbel zullen riskeren.

Grond eekhoorns en knaagdieren

Vooral in woestijngebieden maken knaagdieren zoals eekhoorns, gophers en ratten vaak gebruik van het hoge watergehalte in deze cacti. Tijden van extreme droogte vragen om extreme maatregelen, en ze kunnen worden gevonden knabbelen aan de pads en fruit voor hydratatie.

Het kan een zeer uitdaging zijn om vernietiging van kleine dieren te bestrijden, dus als je in een gebied woont waar ze bekend zijn om te zwerven, is het misschien het beste om een ​​soort te kiezen die kan worden gekot en verplaatst om veilig te houden.

Schildpadden

Ik ken niet veel mensen die een paar pads niet opofferen aan een inheemse schildpad. Met hun aantal afnemende in het wild, zou ik wedden dat de meesten van ons opzettelijk meer voedselbronnen voor hen zouden opnemen voordat we hen zouden proberen voedsel te ontnemen.

Als het belangrijk voor je is om de jouwe te beschermen tegen onze langzaam bewegende vrienden, wil je misschien een muur van 18 tot 24 centimeter hoog rond het bed bouwen om ze buiten te houden - maar je kunt ook een paar nopals in de grond buiten steken buiten de barrière om enkele opofferingsbronnen van voeding te produceren.

Insecten

Net zoals de meeste dieren deze cactussen zullen vermijden, doen insecten dus. Er zijn maar een paar dat de planten kan besmetten in de mate dat ze aanzienlijke schade veroorzaken, maar de meeste zijn niet wijdverbreid. Eén type kan echter bijna overal verschijnen.

Cochineale schaal

Schaalinsecten zijn gemeenschappelijk ongedierte. Velen zijn bekend dat ze tuinen zonder onderscheid besmetten, maar één type - cochineale schaal, of Dactylopiussoorten - specifiek koloniseren cacti, inclusief Opuntia.

Net als bij elk ander type schaal, hechten ze zich aan de mond, terwijl ze het sap zuigen tot het stunting, vervorming, verkleuring en potentiële afstoting kunnen optreden. Er zijn echter enkele verschillende verschillen over deze soorten in vergelijking met andere soorten schaal.

Dit type schaal kan nog moeilijker zijn om van je cactussen te ontdoen omdat de mannen gevleugeld zijn, wat betekent dat ze veel mobieler zijn dan mannen van andere variëteiten.

Dit leidt tot verhoogde reproductieve activiteit, en in korte tijd kan deze plaag een groot deel van de plant inhalen.

Vrouwtjes zijn slechts een zestiende tot een kwart van een centimeter lang max en felrood. Ze kunnen echter moeilijk te herkennen zijn, omdat ze een katoenachtige was produceren die hun lichaam volledig bedekt. Juveniele insecten of crawlers zijn roze.

In regio's die geen temperaturen ondervinden onder het vriespunt, kunt u deze ongedierte het hele jaar door spotten. Ze worden alleen gevonden in het zuidwesten van de Verenigde Staten en door delen van Midden -Amerika, dus sommige regio's zijn duidelijk.

Sla op het eerste gezicht alle volwassenen die je kunt zien en spuit elk oppervlak en spleet van de cactus met insecticide zeep. Zorg ervoor dat u stekels en glochids vermijdt en zware handschoenen draagt ​​als u de moord ingaat.

Als u een zeer stekelige variëteit kweekt, kunt u een lang wattenstaafje gebruiken dat verzadigd is in ontsmettingsalcohol om op de afzonderlijke insecten te stippelen, of een spuitfles gebruiken om een ​​groter besmettingsgebied te bedekken.

Nadat je alles hebt ingeslagen of weggespoten wat je kunt zien, kan een stevige waterontploffing uit de slang helpen om eventuele overblijfselen weg te ruimen.

Zorg ervoor dat u goed oplet voor verdere tekenen van besmetting, aangezien eieren kunnen blijven bestaan, zelfs na de behandeling - u moet mogelijk de insecticide soap opnieuw aanbrengen.

Ziekte

Eén hoofdziekte komt het meest voor bij stekelige peren, en hoewel het meestal niet dodelijk is, wilt u zeker stappen ondernemen om de spreiding te beheersen.

Phyllosticta pad Spot

Fungi van de Phyllosticta Van het geslacht is bekend dat het opuntias infecteert. Deze infectie wordt gekenmerkt door donkere vlekken die zich vormen en zinken in depressies in de peddels.

Deze depressies verspreiden zich, soms bedekken ze het gehele oppervlak van het aangetaste monster. Pits Blacken en verergeren als er vocht aanwezig is om de schimmels actief te houden.

Zodra het vocht verdampt, zullen de schimmels in de rust komen en uiteindelijk zullen de vlekken verwelken en eraf vallen. Dat betekent echter niet dat de infectie wordt genezen, omdat de volgende regenbui het proces helemaal opnieuw kan starten.

Als u tekenen van phyllosticta -infectie opmerkt, snijdt u de getroffen kussens af en verbrandt u ze op een veilige plaats, zoals een lege metalen afval kan, of die ze in het afval aftalen als dit niet in uw gebied is toegestaan.

Behandel de rest van het plantoppervlak met een fungicide zoals neemolie om verdere verspreiding te voorkomen.

Oogsten

Als u van plan bent om pads te gebruiken voor verspreiding, of ze te oogsten of de vruchten voor consumptie, houd er dan rekening mee dat dit een lastige zaak kan zijn.

Zoek naar jonge nopals die teder zijn voor het eten, omdat de meer volwassen die meer oxalaten bevatten en een strengere textuur hebben. Het oogsten in de ochtend heeft de voorkeur, omdat dit is wanneer het zuurgehalte het laagst is.

Fruit moet worden geoogst in de late zomer of vroege herfst, nadat ze zijn gerijpt van groen naar kleur.

Vind meer tips over het oogsten van de vruchten hier.

Je wilt dikke handschoenen dragen die je zullen beschermen tegen prikken door de stekels. Lange tang en een lang, scherp mes zijn een must om te voorkomen dat je de nopals of fruit met je handen moet pakken.

Gebruik tang om de stekels te verwijderen en een lichtere of andere controleerbare vlam om glochids af te branden. Zorg ervoor dat je goed en zorgvuldig kijkt, zodat je er geen mist.

Lees hier meer over het oogsten van stekelige peerpads.

U kunt onmiddellijk geoogste producten verwerken voor welk doel u in gedachten heeft, of ze tot twee weken opslaan in een afgesloten plastic zak in de koelkast.

Behoud

Er zijn verschillende manieren om uw oogst te bewaren voor toekomstig gebruik.

Zowel de nopales als de tonijnen moeten worden verwerkt en binnen één tot twee weken worden gebruikt voor de beste resultaten, maar ze kunnen ook worden voorbereid op opslag op lange termijn.

Nopales kunnen worden bewaard in de koelkast in een afgesloten plastic zak. Je kunt ze ook bevriezen nadat ze van stekels zijn schoongemaakt, maar het is het beste om ze in kleinere stukken te dobbelstenen en ze een tot twee minuten licht te blancheren voor de opslag.

Verse pads zijn smaakvoller en steviger, maar de bevroren nopalito's kunnen worden ontdooid en worden gebruikt in soepen en stoofschotels, of andere soorten maaltijden waar textuur niet zo belangrijk is.

De tonijnen moeten ook worden schoongemaakt en geschild, en de pulp kan worden bewaard na spanning en stamp of vers van de vruchten. Het kan ook worden ingevroren in verzegelde plastic zakken of containers voor maximaal 12 maanden.

Fruit kan worden verwerkt voor inblikken of gedroogd en opgeslagen in een luchtdichte container.

Recepten en kookideeën

Het verwerken van de pads en fruit voor consumptie opent ook een hele wereld van mogelijkheden.

Nopales doen denken aan smaak groene bonen, Met een knapperig maar ietwat glad gevoel, vergelijkbaar met gekookt okra.

Het is het beste om de stekels en glochids te verwijderen, ze op te snijden en ze ongeveer tien minuten te kook. Het toevoegen van een snufje bakpoeder in de zevende of achtste minuut koken kan een deel van de gelikte textuur verwijderen.

Tonijnen moeten ook worden schoongemaakt van stekels voorafgaand aan gebruik en vervolgens voorbereid zoals je wilt.

Pureer ze door een zeef om de zaden te verwijderen, een snufje suiker toe te voegen en serveer ze als appelmoes.

Druk op ze of loop ze door een saper en serveer het sap - sommige soorten hebben een smaak die vergelijkbaar is met subtiel watermeloen.

Droog de pulp voor fruitleer, kook het neer en maak een zoete saus voor kip, of voeg wat suiker toe en besprenkel het over ijs!

Ik zou eindeloos kunnen gebabberen, maar ik denk dat je de foto krijgt! Kijk uit naar meer informatie over het zuidwesten van het koken, inclusief Nopales en Tunas Dit artikel op onze zustersite, Foodal.

Beste toepassingen

A Xeriscape of rotstuin is de perfecte achtergrond voor de gestructureerde, focale interesse van een Opuntia.

Droogtetolerante soorten die uitstekende buren maken in dit type tuin omvatten agave, echeverie, terpentijnstruik, aloë, kalanchoes - Eerlijk gezegd zijn er zoveel opties!

Stel je de dromerige kleurencombinatie voor van paars getined O. Santarita gekoppeld tegen de gouden terpentijnstruik, blauwgroen Agave Americana, en rode en oranje kalanchoe.

Je zou een doornelloze variëteit kunnen kiezen omwille van de veiligheid of het gemak van het oogsten als je van plan bent de nopals en tonijnen in je dieet op te nemen, of een van de stekelige soorten als je wat buren hebt die een herinnering nodig hebben Niet om over te steken op uw eigendom.

Snelle referentiegids

Planttype:	Kruidachtige vruchten	Bloem/gebladerte kleur:	Roze, oranje, rood, wit, paars, fuchsia/groen, blauwgroen, paars, wit
Afkomstig uit:	Noord-, centraal en Zuid -Amerika	Tolerantie:	Droogte, warmte, zout, volle zon, arme of zandige grond
Winterhardheid (USDA Zone):	8-11, met enkele variëteiten Hardy om te zone 4	Onderhoud:	Laag
Bloom Time/Season:	Lente zomer	Grondsoort:	Zandig
Blootstelling:	Volle zon	Bodem pH:	6.0-7.5
Tijd tot volwassenheid:	3-4 jaar	Bodemafvoer:	Welwillend
Plant diepte:	1/8 inch (zaden), 2 inch (transplantaties)	Trekt aan:	Bijen, kevers, vlinders, wespen
Spatiëring:	24-36 inch, of meer afhankelijk van de variëteit	Begeleidende planten:	Agave, Aloë, Coneflower, Gaillardia, Ornamental Grass, Gopher Plant, Kalanchoe, Mallow, Mexicaanse zonnebloem, Rock Rose, Sage, Yucca
Hoogte:	1-15 voet	Vermijd planten met:	Soorten met hoog water- of weinig lichte vereisten
Spreiding:	1-15 voet	Toepassingen:	Grens, defensief aanplant, brandpunt, voedselgewas, bestuivers voeder, natuurondersteuning
Groei percentage:	Langzaam	Familie:	Cactaceae
Waterbehoeften:	Laag	Geslacht:	Opuntia
Gemeenschappelijk ongedierte en ziekten:	Cochineale schaal; Phyllosticta pad Spot	Soort:	Cacanapa, Engelmannii, Ficus-Indica, Humifusa, Macrorhiza, Polyacantha, Santarita

Een mooie maar goed bewapende delicatesse

Nu is het tijd om jezelf de belangrijkste vraag te stellen - hoe je ter wereld gaat kiezen welk type stekelige peer je wilt groeien? Nou, we behandelen meer van de beste opties in onze gids voor Opuntia cactusvariëteiten. ((binnenkort beschikbaar!))

Wat u ook kiest, u zult goed uitgerust zijn om ervoor te zorgen en geniet van de schoonheid van maximaal 20 jaar.

Ben je van plan om de pads en fruit te eten? Wat is je favoriete manier om ze te gebruiken? Laat het ons weten in de reacties hieronder! We zouden ook graag uw vragen horen, als u dat hebt.